Evet! Babamda annesi diyen insanlardanmış=) Her ne kadar ben ''annesiiii seni istiyor,babasıııııı seni özledi'' diyen kişilere gıcık olsamda konu babam olunca tabi ki gıcık olmadım.Ameliyat sürecini daha sonra uzun uzun anlatmak istiyorum ama bu süreçte şunu çok iyi anladım ki ben hala çocuğum. 27 bitiyor 28 olcam ama hala çocuğum. Çünkü hala ben hastayken annem bana portakal suyu sıkıyor, meyve tabağı yapıyor, gelip acıktın mı diyor, ekmekleri benim için minik minik yapıyor ve daha neler yapıyor yapıyooooor.. Babam polis gibi; burnunu yıkama saati geldi, damla saatini geçirdin, antibiyotiği içtin mi sen diye devamlı hatırlatıyor=) O kadar tatlılar ki...Benden arada kalan zamanda da ikisi alıyor eline ipadleri takılıyorlar. Bu arada babam tam bir kitap kurdu. İki günde kitabı bitiriveriyor. Annem okeyonlineda takılıyor, gazeteleri hatmediyor. Ev hayatı güzel onlarla hem de çok güzel..Ah bir de alçım olmasaydı..
2-3 güzel söz var bir yerlerden okuduğum ve bunlardan biri;
İnsan annesi ve babası hayatta olduğu sürece çocuktur,ikisinden birini kaybettiğinde büyür.
Ne kadar doğru..
Umarım hiç büyümem...
Çocuk P.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder